سندرم تونل کارپال چیست؟ (علت و درمان سندرم تونل کارپال)

سندرم تونل کارپال چیست

سندرم تونل کارپال چیست، چه علائمی دارد و روش های درمان آن کدام است؟ این ها موضوعاتی است که در این مقاله مفصلاً به آن خواهیم پرداخت. اگر در این زمینه سوالی دارید و علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در این باره هستید، حتماً تا انتها همراه ما باشید.

سندرم تونل کارپال چیست؟

قبل از آنکه با سندرم تونل کارپال آشنا شوید، بهتر است بدانید که اصلاً تونل کارپال چیست و چرا دچار سندرم می شود؟ بگذارید از توصیف ساختار مچ دست آغاز کنیم؛ در مچ دست، 8 استخوان کوچک قرار دارد که به نام استخوان های کارپال شناخته می شوند. رباط رتیناکولوم، در قسمت جلویی مچ دست قرار گرفته و فضایی که بین این رباط و استخوان ها ایجاد شده، همان تونل کارپالی است که قرار است درباره آن صحبت کنیم. از این تونل، تاندون های متصل کننده عضلات ساعد به انگشت عبور می کند. همچنین، عصب میانی یا همان عصب اصلی دست، پیش از آنکه به اعصاب زیر مجموعه تقسیم شود، از تونل کارپال رد می شود.

عصب میانی، وظیفه ای بس مهم را بر عهده دارد و آن ایجاد احساس برای انگشتان میانی، اشاره و شست است. در واقع عصب میانی آن ها را کنترل می کند. البته کنترل حرکت عضلات در پایه انگشت شست نیز بر عهده عصب میانی است. با این مقدمه، شاید برای شما هم جالب شده باشد که بدانید سندرم تونل کارپال چگونه ایجاد می شود؟

زمانی که به عصب میانی در تونل کارپال، فشار زیادی وارد شود، مجموعه ای از علائم نظیر درد و التهاب رخ نشان می دهند که ما از آن ها تحت عنوان سندرم تونل کارپال یاد می کنیم. اگر سندرم تونل کارپال، نتیجه اعمال فشار بر یک عصب در قسمت مچ باشد، علائم آن، در قسمتی از دست به ویژه در مچ نمایان می شود و ناراحتی هایی در این قسمت از بدن ایجاد خواهد شد.

بررسی ها نشان می دهد که اکثر مبتلایان به سندرم تونل کارپال، کسانی اند که از وزن بالا رنج می برند و یا در خانواده و فامیل آن ها، سابقه ابتلا به چنین عارضه ای وجود دارد. در ادامه تحقیقات مشخص شده که زنان باردار، در برابر این سندرم بسیار آسیب پذیرند. سندرم تونل کارپال، غالباً افراد با بیش از 50 سال سن را درگیر می کند و زنان بیش از مردان به آن دچار می شوند.

سندرم تونل کارپال چیست؟ (علت و درمان سندرم تونل کارپال)

علائم سندرم تونل کارپال

نشانه های سندرم تونل کارپال، در همه افراد یکسان نیست. برخی علائم شدید بیماری را تجربه می کنند و برای بعضی دیگر، علائم، ملایم است. گاه این نشانه ها در یک دست نمایان می شود و گاه دو دست را نیز درگیر می کند.

به نظر می رسد که بیماران، در هفته های نخست ابتلا به این عارضه، نشانه های آن را به صورت موقت تجربه می کنند و تنها در هنگام انجام برخی فعالیت، این علائم به سراغشان می آید.

 

اما این علائم کدامند:

  • مورمور و سوزن سوزن شدن: بیمار در بخشی از دست خود به ویژه در انگشتان دست، احساس سوزن سوزن شدن دارد و بی حسی را تجربه می کند. معمولاً مورمور شدن، تمامی انگشتان دست به غیر از انگشت کوچک را تحت تاثیر قرار می دهد و ممکن است به قسمت فوقانی مچ دست و حتی به زانو نیز منتقل شود. فرد بیمار، در هنگام نگه داشتن شی ای در دست (روزنامه، فرمان اتومبیل، گوشی تلفن همراه و… با بی حسی و سوزن سوزن شدگی مواجه می شود و سعی می کند با تکان دادن دست، علائم را تسکین دهد. بی حسی و مورمور شدن، به عنوان اولین نشانه ابتلا به سندرم تونل کارپال، معمولاً حسی شبیه برق گرفتگی را برای بیمار ایجاد خواهد کرد.
  • احساس ضعف: احساس ضعف در دست، باعث می شود که بیماران نتوانند اجسام را در دست نگه دارند. این ضعف، نتیجه ضعفی است که ماهیچه های انگشت شست، به آن گرفتار شده اند. همانطور که گفتیم، این ماهیچه ها توسط عصب میانی کنترل می شوند. با افزایش احساس ضعف که ناشی از تشدید بیماری است، عضلات پایه انگشت شست، دچار مشکل خواهند شد.
  • خشکی پوست: دیده شده که برخی از بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال، با خشک شدن پوست در انگشتان رو به رو شده اند.
  • احساس درد: احساس درد در انگشتان، گاه به قسمت ساعد و حتی شانه بیمار نیز کشیده خواهد شد.

تجربه نشان داده که علائم سندرم تونل کارپال، شب ها و یا هنگام بیدار شدن از خواب، شدیدتر است. تکان دادن مچ دست و یا بلند کردن آن می تواند علائم بیماری را تا حدی کاهش دهد. پر واضح است که در صورت تشدید بیماری، علائم ماندگار خواهد شد.

 

از علت سندرم تونل کارپال چه می دانید؟

سندرم تونل کارپال، نتیجه وارد شدن فشار به عصب میانی است. هر عاملی که در تونل کارپال به این عصب فشار آورد و به اصطلاح آن را تحریک کند، موجب بروز سندرم می گردد. برای مثال شکسته شدن مچ، التهابات و تورمی که ناشی از آرتریت روماتوئید است و یا ده ها عامل دیگر، فضای تونل کارپال را تنگ کرده و موجب بروز سندرم تونل کارپال خواهد شد.

اگرچه هنوز تحقیقات، هیچ دلیل مشخصی را به عنوان دلیل اصلی ابتلا به این عارضه معرفی نکرده است، اما می توان ترکیب چند عامل گوناگون را در ایجاد این بیماری دخیل دانست.

 

علت های شایع ابتلا به سندرم تونل کارپال:

  • تغییر در ساختارهای موجود در تونل کارپال از جمله تاندون ها، مشکل ساز است و فشار وارد شده به این تونل را افزایش می دهد. فشار بیش از حد، مسلماً بر عملکرد رگ های خونی تاثیرات منفی داشته و موجب کاهش خون رسانی به عصب میانی خواهد شد. این نقطه شروع بروز علائم بیماری سندرم کارپال است.
  • ژنتیک از مهم ترین عوامل زمینه ساز بروز سندرم تونل کارپال است. بررسی های صورت گرفته نیز نقش مهم فاکتورهای ژنتیکی بر ایجاد سندرم تونل کارپال را تائید می کند. آمارها نشان می دهد که از هر 4 نفری که به این بیماری مبتلا هستند، 1 نفر زمینه ارثی آن را داشته و یکی از اعضای نزدیک خانواده او با مشکل مشابهی دست و پنجه نرم کرده است.
  • از جمله دلایل ابتلا به سندرم تونل کارپال، آسیب دیدگی استخوان مچ دست است. مثلاً شکستگی استخوان مچ و یا ابتلا به آرتروز روماتوئید، ریسک ابتلا به این عارضه را افزایش می دهد.

چاقی، بارداری، دیابت، کم کار بودن تیروئید، ابتلا به برخی بیماری های نادر، یائسگی و عوارض مصرف برخی از داروها، گاه زمینه را برای بروز نشانه های سندرم تونل کارپال مهیا خواهد کرد. در واقع این عوامل، گاهاً موجب جمع شدن آب در زیر پوست شده و متعاقب با آن، علائم سندرم تونل کارپال، پدید می آید. به غیر از این ها، ورم مچ دست، تومور و برخی کیست ها از عوامل نادر ابتلا به این بیماری اند.

با چند ورزش برای سندرم تونل کارپال آشنا شوید!؟

با چند ورزش برای سندرم تونل کارپال آشنا شوید!؟

برای آنکه بتوانید سندرم تونل کارپال را درمان کنید، خوب است با چند ورزش آشنا شوید. برخی از این ورزش ها به شرح زیرند:

  • یکی از ورزش های مهم برای درمان این سندرم، چرخاندن مچ دست به سمت عقب است. بهتر است 5 ثانیه دست خود را در همین حالت نگه دارید. انجام این حرکت در 2 سری 15 تایی توصیه می شود.
  • حرکت دادن مچ ها به طرفین از دیگر ورزش هایی است که می توان برای درمان سندرم تونل کارپال پیشنهاد کرد. برای این کار می بایست مچ ها را خیلی آرام و آهسته از یک سمت به سمت دیگر چرخاند، به مدت 5 ثانیه در همان سمت نگه داشت و سپس، دست را به سمت مقابل چرخش دد. بهتر است در دو ست 15 تایی این حرکت انجام شود.
  • نزدیک کردن کتف ها به هم نیز می تواند باعث درمان این سندرم شود. بهتر است در حال ایستاده و یا نشسته قرار بگیرید و بازورها را کنار بدن خود قرار بگذارید. کتف ها را از پشت به هم نزدیک کرده و 5 ثانیه در این حالت باقی بمانید. متخصصان توصیه می کنند که این ورزش در دو ست 15 تایی انجام شود تا بهترین نتیجه را با خود به همراه داشته باشد.
علت و درمان سندرم تونل کارپال

چگونه می توان سندرم تونل کارپال را درمان کرد؟

برای موفقیت در درمان سندرم تونل کارپال، باید اهمیت زمان را درک کرد و هر چه سریع تر برای درمان اقدام نمود. تجربه نشان داده آن دسته از بیماران مبتلا به این عارضه که علائم خفیف و یا متوسط آن را تجربه کرده اند، با دور شدن از فعالیت های سنگین و کمی استراحت دادن به دست ها، بهبود می یابند. در واقع درد و ناراحتی ناشی از سندرم تونل کارپال تا حدی تسکین یافته و ورم دست شان با استفاده از یخ، رفع می شود.

روش های درمان سندرم تونل کارپال:

  • دارودرمانی: مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند مورتین IB، ایبوپروفن، آدویل و… درد ناشی از این بیماری را تسکین می دهد. البته تاثیر استفاده از چنین داروهایی، چندان بلند مدت نیست.
  • تزریق داروهای کورتیکواستروئید: برخی متخصصان، تزریق داروهای کورتیکواستروئید را برای تسکین درد ناشی از سندرم تونل کارپال، توصیه می کنند. کورتیزون یکی از این داروها است که در کاهش ورم و التهاب مفاصل نقش مهمی دارد و با از بین بردن فشار وارده به عصب میانی، تاثیرگذاری خود را نشان می دهد.
  • فیزیوتراپی: فیزیوتراپی، از روش های موثر برای درمان سندرم تونل کارپال بوده که هدف از انجام آن، سرعت بخشی به بهبود بیمار، کسب نتایج بهینه در درمان و پایین آوردن ریسک تشدید بیماری در آینده است. روش های درمانی فیزیوتراپی، شامل الکترو درمانی، درای نیدلینگ، ماساژ دادن بافت های نرم، انجام برخی تمرینات و حرکات دادن مفصل، سرما و گرما درمانی و ارائه آموزش با هدف اصلاح فعالیت و… است.
  • استفاده از اسپلینت: بیمارانی که می خواهند موقعیت طبیعی مچ دست شان حفظ شود، باید از اسپلینت استفاده کنند. می دانیم که خم شدن مچ، فشار به عصب میانی را افزایش داده و درد را تشدید خواهد کرد. اسپلیت، می تواند وسیله ای کاربردی برای جلوگیری از خم شدن مچ دست باشد. اگر بیمار، به مدت یک ماه آن را به همراه داشته باشد، نشانه های بهبودی را به وضوح مشاهده خواهد کرد.
  • جراحی: با انجام یک عمل جراحی نه چندان پیچیده، می توان رباطی که در قسمت جلویی مچ دست قرار گرفته را برید و فضای بیشتری برای تونل کارپال ایجاد کرد. پزشکان معتقدند که جراحی گام بزرگی در درمان سندرم تونل کارپال است. جراحی تونل کارپال، به دو صورت باز و بسته و تحت بی حسی موضعی انجام خواهد شد.

 

جمع بندی

سندرم تونل کارپال، با روش هایی که گفتیم قابل درمان است. مهم این است که بیماران با مشاهده اولین نشانه های بیماری، به پزشک مراجعه کنند و دستورالعمل های لازم را از او دریافت نمایند. سایت پایار، به عنوان یکی از بزرگترین ارائه هنگام خدمات ارتز و پروتز، آماده است تا راهنمایی های بیشتری را در این زمینه به اطلاع مخاطبان عزیز برساند و نیاز آن ها به بریس هایی نظیر اسپلینت را تامین نماید.

کلینیک ارتوپد فنی پایار توسط دکتر محمد کفیلی لاریمی تاسیس گردیده است. مرکز ارتوپد فنی پایار با بیش از ۲۰ سال سابقه و همکاری با ارگان های خصوصی و دولتی از جمله بنیاد شهید و امور ایثارگران در عرصه ساخت و طراحی انواع پروتز و ارتز در کشور عزیزمان ایران و کشور های حاشیه خلیج همیشه فارس مشغول فعالیت است. از جمله خدمات ارتز و پروتز کلینیک پایار که ارائه می دهد، عبارتند از : پروتز انگشت پا ، پروتز زیر زانو و روی زانو ، پروتز بالای زانو ، پروتز لگن ، پروتز مچ پا ، پروتز مچ دست ، پروتز آرنج (زیر آرنج و روی آرنج و بالای آرنج) ، پروتز انگشت دست ، پروتز چشم ، ارتز مچ پا ، ارتز زانو ، ارتز لگن ، ارتز دست ، ارتز شانه ، ارتز آرنج ، ارتز ستون فقرات ، ارتز  گردن (سر و گردن) ، کفی طبی و کفش طبی و …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *