کوتاهی تاندون آشیل (کوتاهی آشیل پا) درمان و علت

علائم کوتاهی تاندون آشیل را بشناسید؟

کسانی که به عارضه کوتاهی تاندون آشیل مبتلا می شوند، در قرار دادن پاشنه پا بر روی زمین دچار مشکل هستند؛ چرا که به دلیل انقباض تاندون ها، پا و پاشنه آن، اجازه حرکت آزادانه را ندارند.

از مهمترین نشانه های کوتاهی آشیل پا، مشکل داشتن در پیاده روی است. از آنجایی که فرد مبتلا نمی تواند به درستی گام بردارد، ممکن است در مفصل زانو، درد خفیف یا شدیدی احساس کند و کمی بلنگد.

و اما زخم شدن تاندون آشیل پا، در موارد حاد این بیماری نیز از دیگر علائم کوتاهی تاندون آشیل است. علت این زخم، در تماس بودن این قسمت از پا با سطحی است که روی آن راه می روند. بنابراین اگر دوره این بیماری طولانی شود و فرد اقدام موثری برای از میان برداشتن علت کوتاهی تاندون آشیل برندارد، باید منتظر زخم هایی در قسمت تاندون آشیل پا بود.

بسیاری از بیماران مبتلا به کوتاهی تاندون آشیل، از درد در پشت پا یا مچ پا، گلایه مند هستند. در واقع این درد، بخشی از علائم بیماری کوتاهی آشیل پا است. نشانه های کوتاهی تاندون آشیل، غالباً در یکی از پاها پدیدار می شود. اما کسانی که به صورت مادرزادی از این مسئله رنج می برند، احتمالاً در هر دو پای خود این مشکل را دارند.

مهمترین نشانه های کوتاهی تاندون آشیل:

• پاها ثبات ندارند.
• پاها دچار درد می شوند.
• لرزش پا بیش از همیشه اتفاق می افتد.
• درد در زانو و کمر نیز احساس می شود.
• پینه در زیر پا تشکیل شده و همواره پیشرفت می کند.

کوتاهی تاندون آشیل، چگونه درمان می شود؟ روش های درمان کوتاهی تاندون آشیل!؟

از علت کوتاهی تاندون آشیل و علائم کوتاهی تاندون آشیل گفتیم. حال وقت آن رسیده که از روش های درمان این عارضه برای شما بگوییم. قبل از هرچیز باید به این اشاره کنیم که آسیب دیدگی های خفیف تا متوسط تاندون آشیل، به درمان خاصی نیاز ندارند و به مرور زمان و خود به خود بهبود می یابند. اما می توان با انجام برخی اقدامات، روند بهبود کوتاهی تاندون آشیل را کوتاه تر کرد. حال که می دانید علائم این عاره چیست، بهتر است در صورت ابتلا به آن، هر چه سریع تر برای درمان کوتاهی تاندون آشیل اقدام کنید.

و اما این اقدامات درمانی کدامند:

• پا را در وضعیت مناسبی قرار دهید: وقتی می نشینید یا دراز می کشید، حتماً پای خود را روی یک بالشت قرار دهید.
• به پای خود استراحت بدهید: سعی کنید وزن بدنتان را روی پاها نیاندازید. برای جلوگیری از اعمال فشار روی پا، شاید لازم باشد که از عصا استفاده کنید.
• ساق پا را تحت فشار قرار دهید: فشرده سازی ساق پا، التهاب و درد را تا حدی تسکین می دهد. برای این کار از یک نوار کشی استفاده کنید و آن را دور ساق پا ببندید.
• از یخ استفاده کنید: یخ درمانی همیشه راهکار مفید و موثری برای درمان کوتاهی تاندون آشیل و درد ناشی از آن است. به این منظور کافیست یخ را به مدت 20 دقیقه روی موضع آسیب دیده قرار دهید.
• انجام حرکات ورزشی تقویتی و کششی را فراموش نکنید: این تمرینات را به همراه فیزیوتراپیست انجام دهید و عضلات تان را تقویت نمایید.
• از بالابرنده پاشنه استفاده کنید: اگر برای درمان کوتاهی آشیل پا به پزشک مراجعه کنید، احتمالاً از شما می خواهد که برای تسریع در بهبودی، از کفی بالابرنده پاشنه استفاده کنید. این کفی، درون کفش جای می گیرد و از کشش هرچه بیشتر تاندون آشیل ممانعت خواهد کرد.
• داروهای مسکن مصرف کنید: البته با تجویز پزشک! داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی که مواردی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن را شامل می شود، به کاهش درد و التهاب کمک خواهند کرد. البته اگر سابقه حساسیت نسبت به مصرف این نوع از داروها را دارید، حتماً با پزشک خود در این باره صحبت کنید. یادتان باشد که قبل از مصرف داروهای مسکن، دستورالعمل های درج شده بر روی برچسب دارو را مطالعه نمایید.
• جراحی کنید: چنانچه روش های درمان غیر جراحی، به درمان کوتاهی آشیل پا و از بین بردن علت کوتاهی تاندون آشیل کمک نکند، باید به سراغ گزینه آخر رفت و آن جراحی است. جراح، با توجه به سن بیمار، وضعیت سلامت او، سطح فعالیت و… رویکرد مناسبی را برای جراحی تاندون آشیل پا انتخاب خواهد کرد. جراحی جهت افزایش طول تاندون آشیل، ایجاد برش های کوچک به منظور بلند کردن تاندون، برش دادن عضله دوقلو، بلند کردن تاندون با روش زد و… از روش های رایج برای جراحی کوتاهی تاندون آشیل پا می باشد.

در جراحی کوتاهی تاندون آشیل، از آنجایی که دو سر تاندونِ پاره شده به هم وصل می شود، ممکن است افراد در طی هفته های بعدی، احساس تورم، بی حسی و یا خشکی را در قسمت جراحی شده احساس کنند. وجود کبودی و یا ورم در نواحی اطراف مچ و ساق پا نیز از دیگر علائمی است که این گروه ممکن است مشاهده کنند. پزشکان به این گروه از افراد توصیه می کنند که کمپرس آب سرد روی قسمت جراحی شده قرار دهند.

هر قدر در روز های بعد از عمل جراحی، فرد بیشتر استراحت کند، تاندون های او قوی تر می شود. پس بهتر است در این دوران از انجام فعالیت های سنگین خودداری کنید و تا جایی که امکان دارد به استراحت بپردازید. معمولا حدود 6 تا 12 هفته بعد از عمل جراحی، بهتر است تحت نظر پزشک خود باشید و پوتین یا یک محافظ نیز به پا کنید. این محافظ را برای آن می پوشتد که پا حرکت شدیدی نداشته و به سمت پایین نگه داشته شود.

دیگر کار مهمی که می بایست انجام دهید، انجام برخی تمرینات کششی مناسب است. این تمرینات باید توسط فیزیوتراپیست ها تجویز شده و زیر نظر آنها انجام شود. اگر بعد از عمل جراحی کوتاهی تاندون آشیل می خواهید ورزش کنید، بهتر است حداقل تا 6 ماه صبر کنید.