خدمات ارتز

تاریخچه ارتز

ارتز توسط فرهنگ لغت مختصر پزشکی به عنوان “وسیله جراحی که نیروهای خارجی را بر روی بخشی از بدن برای حمایت از مفاصل یا اصلاح بدشکلی اعمال می کند” تعریف شده است. تعاریف مشابهی توسط سازمان‌های دیگر منتشر شد، مانند سازمان بین‌المللی استاندارد، که ارتز را به عنوان «دستگاهی که برای اصلاح ویژگی‌های ساختاری و عملکردی سیستم‌های عصبی-عضلانی و اسکلتی استفاده می‌ شود» تعریف می‌کند.

نیاز به ارتز تا زمانی وجود داشت که نوع بشر مجبور بود با از دست دادن قابلیت اندام های خود از طریق آسیب دیدگی یا اختلال در عملکرد دست و پنجه نرم کند. عصای راه رفتن ساده قطعاً باید از همان روزهای اولیه بشریت به عنوان عصای اساسی استفاده می شده است و در واقع، همانطور که توسط تخته سنگ های مصری  نشان داده شده است که وسایل کمکی ابتدایی برای راه رفتن در بسیاری از تاریخ ثبت شده بشر مورد استفاده قرار گرفته می شدند.

هنر ارتز را می توان به عنوان مطالعه ساخت آتل و بریس های حرکتی تعریف کرد. ارتزهای اولیه عموماً وسایل ساده ای بودند که با استفاده از مواد موجود و  در دسترس ساخته می شدند. این ارتز ها معمولاً با استفاده از موادی از قبیل استخوان، چوب، چرم و به مرور زمان از فلزات ساخته می شدند..

همچنین دوران جنگ های جهانی و تعداد سربازانی که به شدت مجروح  می شدند، تأثیر کاتالیزوری بر روی ارتز و  توسعه ی آن داشتند. پیشرفت ‌های بی ‌رحمانه جنگ در قرن بیستم مستلزم پیشرفت‌ های مناسب در فن‌آوری ارتز بود تا با نیاز انبوه سربازان مجروح شده همگام شود.

در قرن 18  یک دکتر سوئیسی به نام ژان آندره ونل که در حوزه ی درمان تغییر ناهنجاری های  بدنی کودکان متخصص بود نسبت به ساخت انواع ارتز اقدام کرد. دکتر ژان آندره ونل در موسسه ی خود تولید انواع ارتز را به منظور درمان کودکان راه اندازی کرد. موسسه این پزشک سوئیسی به یک الگو برای سایر بیمارستان های اروپا تبدیل شده بود .علاوه بر این، دکتر ژان آندره ونل برای بیماران خود دستگاه های ارتوپدی طراحی و تولید کرد.

در قرن 19  یک جراح هلندی، برای اولین بار قالب هایی را به منظور درمان بیماران ساخت. این جراح هلندی قالب های گچی را اختراع کرد و به عنوان یک مبتکر، از آن برای بی حرکت کردن استخوان های شکسته استفاده کرد. این جراح هلندی خدمت بزرگی به علم پزشکی کرد.

در قرن نوزدهم، هیو اوون توماس که یک جراح ولزی بود  نوع جدیدی از ارتز را ابداع کرد. دکتر هیو اوون توماس تحت عنوان  پدر ارتوپدی در بریتانیا شناخته شده است.  این جراح ولزی ارتز اندام  های تحتانی و ارتز لگن را برای اولین بار درست  و وارد بازار کرد.

سر رابرت جونز، پس از پایان جنگ جهانی اول، ارتز هایی که دکتر هیو اوون توماس تهیه کرده بود را تبلیغ کرد و بدین منظور دوره هایی را در لیورپول برگزار کرد.  این کار رابرت جونز باعث بهبود عرضه ارتز در بریتانیا شد. پس از این به دوران ثبت اختراع می رسیم. اولین حق ثبت اختراعات پزشکی در آغاز قرن بیستم رخ داد.

در آغاز قرن بیستم اولین ارتزها و اسپلینت های ارتوپدی اختراع شدند و برای اولین بار راه حل های برای حمایت و درمان ناهنجاری های بدن  به وجود آمد.

در اواسط قرن بیستم، زمانی که بیماری فلج اطفال  بسیار رایج بود ارتزهای چرمی و فولادی اندام تحتانی وارد بازار شدند.

حال وقت آن است که به فعالیت های رونالد لاوری هاکسپ بپردازیم. دکتر رونالد لاوری هاکسپ که یک متخصص ارتوپد استرالیایی تبار بود اختراع جدیدی را وارد بازار کرد. این دکتر استرالیایی  انقلاب عظیمی را در عرصه ی ارتوپد ایجاد کرد. دکتر هاکسپ ضمن اختراع آتل خدمت عظیمی به افرادی کرد که دچار شکستگی استخوان می شوند.  او آتل را برای رفع التهاب استخوان اختراع کرد.

پس از این به قرن بیست و یکم می رسیم که دوران فوران تکنولوژی است. در این دوران ارتز هایی سبک که از جنس سیلیکون ساخته شده اند وارد دنیای پزشکی شدند. این ارتز ها ضمن سبک بودن از دوام بالایی هم برخوردار هستند.

تا به امروزه انواع مختلفی از ارتز ساخته شده اند که هرکدام از فواید ویژه ای برخوردار هستند. پیش بینی می شود که این روند همچنان ادامه داشته باشد.